Καλές συμβάσεις

Αναμνήσεις από τα καλοκαίρια στο χωριό

Θα ήμουν 5 ή 6 χρονών όταν περνούσα τα καλοκαίρια με τους παππούδες στο παραθαλάσσιο  χωριό μου στη Χαλκιδική. Θυμάμαι μια φορά μια γειτόνισσα που είχε κοτέτσι ήθελε να σφάξει μία από τις κότες της για να τη μαγειρέψει την επόμενη ημέρα. Ξέρετε αυτά στα χωριά ήταν καθημερινά και δε προκαλούσαν εντύπωση εκείνο τον καιρό, οπότε δε με απομάκρυναν ο παππούς και η γιαγιά μου από το θέαμα που θα ακολουθούσε. Αυτό που θυμάμαι ήταν η τεχνική της χωριατοπούλας γειτόνισσας.

Μπήκε στο κοτέτσι με ήπιες κινήσεις κρατώντας ένα μικρό κουβαδάκι με σιτάρι. Τα κοτόπουλα μαζεύτηκαν τρέχοντας γύρω της, ποιο θα πρωτοπρολάβει να τσιμπήσει κανένα σποράκι. Η γυναίκα πέταξε λίγα σπόρια στο χώμα, όπου σε λίγο τα κοτόπουλα όρμησαν στη λιγοστή τροφή. Με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα για την ηλικία της η νοικοκυρά άρπαξε ένα από αυτά. . .και το έσφαξε.

Ακολούθησε μεγάλη αναστάτωση, κακαρίσματα, φτεροκοπήματα, κάποια κοκόρια περήφανα  φούσκωσαν τα φτερά τους επιδεικνύοντας τη δύναμή και τη γοητεία τους.

Σε λίγο όλα τα κοτόπουλα είχαν ξεχάσει τι είχε συμβεί και έτρωγαν αμέριμνα τα σποράκια που είχαν απομείνει.

Αν και δεν έμεινα πολύ στο χωριό φαντάζομαι  το ίδιο επαναλαμβάνονταν όποτε η νοικοκυρά ήθελε λίγο κρεατάκι στο τραπέζι της.

Καλές συμβάσεις

Τρατσέλας Σάκης