ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ-ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΣΘ

Αγαπητοί  συνάδελφοι  και  φίλοι,

                Τις  τελευταίες  ημέρες  παρακολουθώ  πολύ  προσεκτικά  τον  «πόλεμο»  δηλώσεων,  επιστολών,  εκκλήσεων  και  αντεγκλήσεων  για  τον  ΕΟΠΥΥ,  τόσο  μεταξύ  ημών  που  συνδιαλεγόμαστε  μέσα  στους  διάφορους  ιστότοπους,  όσο  και  μεταξύ  των  συλλογικών  μας  οργάνων.  Δεν  αποτελεί  πιστεύω  μόνο  δική  μου  εντύπωση  ότι  το  πρώτο  σκέλος  της  «εθνικής  υπόθεσης»,  όπως  θέλουν  να  το  αποκαλούν  οι  ιθύνοντες  του  ΥΥΚΚΑ  έχει  ήδη  επιτευχθεί.  Η  διχόνοια,  οι  αλληλοκατηγορίες  και  η  καχυποψία  μεταξύ  του  ιατρικού  κόσμου  της  χώρας  αποτελούν  σαφέστατα  τη  μοναδική  επιτυχία  ενός  κατά  τα  άλλα  πλήρως  αποτυχημένου  Υπουργού  Υγείας.  Για  άλλη  μία  φορά  οι  ιατροί  της  Ελλάδας,  από  όποιο  πόστο  κι  αν  υπηρετούμε  το  αγαθό  της  υγείας,  βρισκόμαστε  σε  πλήρη  σύγχυση,  εντελώς  ανέτοιμοι  να  διαχειριστούμε  την  επερχόμενη  ναρκοθέτηση  του  εργασιακού  μας  μέλλοντος,  απομονωμένοι  ο  καθένας  μας  στον  δικό  του  συμφεροντολογικό  και  ωχαδερφιστικό  μικρόκοσμο.

                Δίστασα  πολύ  πριν  αποφασίσω  να  γράψω  αυτές  τις  λίγες  σκέψεις  μου.  Οι  λόγοι  της  απροθυμίας  μου  έχουν  να  κάνουν  κυρίως  με  το  γεγονός  ότι  το  να  είσαι  ιδιώτης  παιδίατρος  στη  Θεσσαλονίκη  έχει  καταντήσει  παρεξηγήσιμο  στις  μέρες  μας.  Και  δεν  εννοώ  μόνο  από  μία  μερίδα  συναδέλφων  που  αντιμετωπίζουν  με  σκεπτικισμό  όποιες  κινητοποιήσεις  και  διαδικασίες  έχει  δρομολογήσει  το  Σωματείο  Ελευθεροεπαγγελματιών  Παιδιάτρων  Θεσσαλονίκης  τους  τελευταίους  μήνες.  Αναφέρομαι  στον  ΙΣΘ  και  συγκεκριμένα  στον  Πρόεδρό  του,  κον  Εξαδάκτυλο,  ο  οποίος  σε  πρόσφατη  συνάντησή  μας  μου  γνωστοποίησε  τις  απόψεις  του.

                Ούτε  λίγο  ούτε  πολύ  λοιπόν,  ο  Πρόεδρος  αποκάλεσε  «μεσοβέζικο  μέτρο»  την  αναστολή  σύμβασης  με  τον  ΟΠΑΔ  που  οι  παιδίατροι  συνεχίζουμε  από  την  1^η  Απριλίου,  υπονοώντας  ότι  είναι  εκ  του  ασφαλούς,  αφού  διατηρούμε  το  δικαίωμα  συνταγογράφησης.  Χαρακτήρισε  «λάθος»  του  προηγούμενου  προέδρου,  κου  Νικολαΐδη,  την  απόφασή  του  να  μας  καλύψει  με  επιστολή  του  ο  ΙΣΘ  έναντι  του  ΟΠΑΔ.  Επιπλέον,  διαβεβαίωσε  εμένα  και  τον  σύζυγό  μου,  ο  οποίος  ήταν  παρών  στην  συνάντηση,  ότι  είναι  σε  καλό  δρόμο  και  μάλλον  θα  επιτευχθεί  η  συμμετοχή  του  ασφαλισμένου  στην  επίσκεψη  στον  αυριανό  ΕΟΠΥΥ,  με  ένα  ποσό  της  τάξεως  των  5,  10  ή  15  ευρώ,  όπως  διεκδικεί  ο  ΙΣΘ  από  το  ΥΥΚΚΑ.  «Μην  είστε  τόσο  αρνητικοί  έναντι  του  ΕΟΠΥΥ,  μπορεί  εν  τέλει  να  σας   συμφέρει  να  μπείτε»  ήταν  το  επιστέγασμα  των  λόγων  του!

                Η  παραπάνω  συζήτηση  έλαβε  χώρα  πριν  από  20  ημέρες  περίπου.  Όλο  αυτό  το  διάστημα  προβληματίστηκα  για  το  εάν  και  κατά  πόσο  θα  ήταν  φρόνιμο  εκ  μέρους  μου  να  τη  δημοσιοποιήσω.  Οι  λόγοι  της  αναβλητικότητάς  μου  ήταν  κυρίως  τρεις:     

1.       Το  πρόγραμμα  της  παρούσας  διοίκησης  του  ΙΣΘ  υπερψηφίστηκε  με  ποσοστό  60%,  όπως  πολύ  εύστοχα  παρατήρησε  ο  κος  Νίτσας  σε  πρόσφατη  παρέμβασή  του  στο  διαδίκτυο.  Άρα  ένα  ισχυρό  60%  επιθυμεί  την  εφαρμογή  του  ΕΟΠΥΥ  και  όλοι  οι  υπόλοιποι  που  αντιδρούμε  είμαστε  μειοψηφία;  Ή  μήπως  οι  περισσότεροι  από  εμάς  διαφωνούμε  με  την  εφαρμογή  του  ΕΟΠΥΥ  «υπό  τους  παρόντες  όρους» - όπως  εκ  του  πονηρού  ετέθη  σε  πρόσφατο  δημοψήφισμα  σε  διαδικτυακό  γκρουπ  ευρείας  αναγνωσιμότητας-  αλλά  αν  υπήρχε  λ.χ.  συμμετοχή  του  ασφαλισμένου  θα  συμφωνούσαμε;

2.       Το  «τυράκι»  της  συμμετοχής  του  ασφαλισμένου  μήπως  είναι  το  σημείο  επαφής  των  ΙΣ  με  το  ΥΥΚΚΑ,  για  να  κατευναστούν  οι  αντιδράσεις  του  ιατρικού  κόσμου  και  να  επιτευχθεί  η  συναίνεση  στο  έκτρωμα  του  ΕΟΠΥΥ;  Μήπως  είναι  η  λύση  του  γόρδιου  δεσμού  για  να  «κονταροχτυπηθούμε»  μεταξύ  μας  για  μία  θεσούλα  στο  όνειρο;

3.       Τελικά  το  μοναδικό  πρόβλημά  μας  είναι  ο  ΕΟΠΥΥ  και  η  ελεύθερη  συνταγογράφηση;  Γιατί  πουθενά  σε  αυτό  το  περιβόητο  ψήφισμα  των  10  ΙΣ  δεν  γίνεται  ούτε  απλή  νύξη  στο  άρθρ.  41  του  Ν. 3918/2011,  το  οποίο  απελευθερώνει  πλήρως  τη  λειτουργία  ιδιωτικών  πολυκλινικών – πολυϊατρείων  και  επιτρέπει  στον  οποιοδήποτε,  άσχετο  με  την  ιατρική,  μεγαλοεπιχειρηματία  να  «σπείρει»  σε  κάθε  οικοδομικό  τετράγωνο  ένα  super market υγείας;  Γιατί, έστω  και  την  ύστατη  ώρα,  τα  συλλογικά  μας  όργανα  επιλέγουν  να  μην  ασχοληθούν  με  το  πλαίσιο  λειτουργίας  των  εν  λόγω  πολυϊατρείων,  να  εξασφαλίσουν  αν  μη  τι  άλλο  μία  αξιοπρεπή  συλλογική  σύμβαση  για  όλους  εμάς  που  σε  λίγο  εκ  των  πραγμάτων  θα  βρεθούμε  να  ζητιανεύουμε  δουλειά  στην  πόρτα  τους;   

Δεν  γνωρίζω  αν  τελικά  θα  με  συμφέρει  να  μπω  την  επαύριο  στον  ΕΟΠΥΥ.  Ούτε  πιστεύω  ότι  η  απλή  λογιστική  του  25  ασθενείς × 10  ευρώ= 250  ευρώ  την  ημέρα  «εξτραδάκι»  στα  700  ευρώ  της  μηνιαίας  αντιμισθίας  μπορεί  να  έχει  εφαρμογή  σε  ένα  ιατρείο  που  θα  «βουλιάζει»  καθημερινά  από  τον  κόσμο.  Κι  αν  σήμερα  ως  ιατρός  συμβεβλημένος  μόνο  με  τον  ΟΑΕΕ  έχω  φτάσει  να  εξετάζω  μέχρι  και  35  παιδιά  μέσα  στις  4  ώρες  του  ωραρίου,  δεν  θέλω  καν  να  υποψιαστώ  πόσα  παιδιά  θα  αναγκαστώ  να  «ξεπετάξω»  αύριο  με  τον  ΕΟΠΥΥ.  Ούτε  και  τι  ψυχολογικό – κυρίως – κόστος  συνεπάγεται  αυτού  του  είδους  η  άσκηση  της  ιατρικής  για  μένα  και  την  οικογένειά  μου. 

Είμαι  μία  ιδιώτης  παιδίατρος  που  δεν  κληρονόμησα  το  ιατρείο  κανενός  και  δεν  ασχολούμαι  με  την  ιατρική  από  χόμπι,  έχοντας  λύσει  το  βιοποριστικό  μου  πρόβλημα.  Χρειάστηκαν  κόποι  και  θυσίες  περίπου  12  ετών  για  να  φτάσω  να  ανοίξω – με  την  οικονομική  στήριξη  και  των  δικών  μου  ανθρώπων,  φυσικά – το  ιατρείο  που  έχω  σήμερα.  Όλα  αυτά,  μαζί  με  το  μέλλον  το  δικό  μου  και  των  παιδιών  μου,  δεν  πρόκειται  να  τα  θυσιάσω  στο  βωμό  οποιασδήποτε  μικροπολιτικής  τακτικής.  Το  χαρακτηρισμό  «μεσοβέζικο»  τον  επιστρέφω  ακέραιο  στον  ΙΣΘ  για  όλες  τις  «πρωτοβουλίες»  που  έχει  αναλάβει  μέχρι  σήμερα  και  στον  Υπουργό  Υγείας  για  το  σύστημα  πρωτοβάθμιας  υγείας  που  εμπνεύστηκε.  Θα  επιλέξω  την  αξιοπρέπεια  και  την  ποιότητα  για  μένα  και  τους  πολίτες  που  θα  μου  εμπιστευτούν  την  υγεία  των  παιδιών  τους  και  όταν – κι  αν -  χρεοκοπήσω  όπως  η  Ελλάδα,  θα  μαζέψω  τα  μπογαλάκια  μου  και  θα  μεταναστεύσω  σε  μία  χώρα  που  δεν  θα  ντρέπομαι  να  λέω  ότι  είμαι  ιατρός.  

Έλσα Καλούδη

Παιδίατρος